ရဟႏၱာပုဂၢဳိလ္တို႕သည္ ထိနမိဒၶကို ပယ္ျပီးျဖစ္ပါလ်က္နွင့္ အဘယ့္ေၾကာင့္

အိပ္ၾကေသးသနည္း။

ထိနဆိုတာ စိတ္၏ထိုင္းမိုင္းျခင္းကုိ ဆိုလုိပါတယ္။

မိဒၶဆိုတာ ေစတသိတ္တို႕၏ ထုိင္းမိုင္းျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။ စိတ္ကေတာ့

သိပါတယ္၊ ေစတသိတ္ဆိုတာ ဘာပါလဲဟုဆိုလွ်င္ မိိမိတို႕၏

ခႏၶာကိုယ္ၾကီးတြင္ ခႏၶာသည္ ရုပ္, ေ၀ဒနာ ,သညာ, သခၤါရ,

၀ိညာဏ္အားျဖင့္ ငါးပါးရွိတယ္။ ဥပမာ -

မိမိတို႕ ထမင္းစားတဲ့အခါ ထမင္းဆိုတဲ့ရုပ္တရားနွင့္ လက္ဆိုတဲ့

ရုပ္တရားျခင္း ထိေတြ႕ျခင္းဟာ ရုပ္တရားျဖစ္တယ္။ ထမင္းနွင့္ဟင္း

မွ်တေအာင္ ျပဳျပင္ျခင္းဟာ သခၤါရျဖစ္တယ္။ စားရန္အတြက္

ထမင္းလုပ္ကုိ ခံတြင္းသုိ႕သယ္ေဆာင္လာျခင္းကို မွတ္သားလိုက္ျခင္းဟာ

သညာျဖစ္တယ္။ စားေနတယ္ ၀ါးေနတယ္လို႕ သိေနျခင္းဟာ

၀ိညာဏ္ျဖစ္တယ္။ စားတဲ့အခါ အရသာကုိ

ခံစားျခင္းဟာ ေ၀ဒနာတရားျဖစ္တယ္။ ဒီခႏၶာငါးပါးထဲက ေ၀ဒနာ သညာ

သခၤါရ ၃ပါးက ေစတသိတ္လုိ႕ေခၚပါတယ္။

ၵ ပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ရုပ္တရားရဲ႕ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မွု႕ေၾကာင့္ေရာ

စိတ္ေစတသိတ္တို႕ရဲ႕ ထုိင္းမိုင္းျခင္းေၾကာင့္ေရာ ငိုက္မ်ည္းၾကတယ္

အိပ္ၾကတယ္။ ထိနမိဒၶကို ပယ္ျပီးျဖစ္တဲ့ ရဟႏၱာတို႕ရဲ႕ အိပ္ျခင္းက်ေတာ့

စိတ္ေစတသိတ္ျဖစ္တဲ့ ထိနမိဒၶေၾကာင့္ အိပ္တာမဟုတ္ပါဘူး။

ခႏၶာကုိယ္ၾကီးရဲ႕ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မွု႕ ကရဇကာယရဲ႕

ၾကင္နာႏြမ္းနယ္မွု႕ေၾကာင့္သာ အိပ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

BY-ASHIN SUMANGALA