Sumangalaramashweeainsi Meditation Center
လက္ေတြ႕တရားအားထုတ္ရာတြင္ သိသင့္သည္မ်ား အပိုင္း(၂)
***************************************
မိမိစိတ္ကုိ ၀င္ေလထြက္ေလအေပၚ ထားရွိလုိက္ျပီဆုိလွ်င္
စိတ္ကိုမပ်ံ႕လြင့္ေစပဲ တစ္ခုတည္းေသာ အာရံုအေပၚမွာ
တည္ၾကည္ေနနိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရွု႕မွတ္ပါ။ ၀င္ေလထြက္ေလကို
ရွဳ႕မွတ္ျခင္းဆိုတာ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းပြားမ်ားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႕သည္ ဒီအာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ၀ိပႆနာ
ရွဳ႕ပြားေတာ္မူၾကျပီးပဲ မဂ္ေလးဆင့္ဖိုလ္ေလးဆင့္ကို ရရွိျပီး
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသ
ည္လဲ ဒီအာနာပါနကမၼ႒ာန္းကုိ ၂၄နာရီပတ္လံုး ရွဳ႕ပြားေတာ္မူျပီး
ဒကာဒကာမအေပါင္းတို႕အားလဲ ၂၄နာရီပတ္လံုး ေဆာင္ထားၾကရန္
တိုက္တြန္းေတာ္မူပါတယ္။
တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္လုိ ဥာဏ္ၾကီးမားတဲ့သူေတြအတြက္ နိဗၺာန္ဆိုတာ
လက္တကမ္းမွာ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုဥာဏ္ၾကီးတဲ့သူေတြလဲဆုိေတာ့
ပဋိသေႏၶပညာနဲ႕ ျပည့္စံုတဲ့သူကို ဆုိလုိပါတယ္။ အမိ၀မ္းတြင္းမွာ
ပဋိသေႏၶ၀င္စားတဲ့အခါ အရင္ဦးဆံုး ပဋိသေႏၶ၀ိဥာဏ္စိတ္နဲ႕
ကလလေရၾကည္ တည္ပါတယ္။ ပဋိသေႏၶ၀ိဥာဏ္စိတ္ဆိုတာက
ဘာလဲဆိုေတာ့ မိမိတို႕အတိတ္ဘ၀ကျပဳခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကံေတြေၾကာင့္
ဒီဘ၀မွာ ျဖစ္လာတဲ့ ကံရဲ႕အက်ိဳး၀ိပါက္စိတ္ကုိ
ပဋိသေႏၶ၀ိဥာဏ္စိတ္လို႕ ေခၚပါတယ္။
အဲ့ဒီစိတ္နဲ႕ ယွဥ္တြဲျပီးေတာ့ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟဆိုတဲ့
ဟိတ္သံုးပါးပါလာရင္ အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ကို တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္လို႕ ေခၚပါတယ္။
ပဋိသေႏၶ၀င္စားစဥ္ အခါမွာပဲ အေမာဟေခၚတဲ့
ပညာပါလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႕ အဲ့ဒိီပုဂၢိဳလ္ကို ပညာရွိလို႕လဲ ေခၚပါတယ္။
တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္လို႕လဲ ေခၚပါတယ္။
ေ၀ေနယ်ေတြကလဲ -
ဥဂၣါဋိတညဴပုဂၢိဳလ္ (အက်ဥ္းကုိ နွစ္သက္သူ)၊
၀ိပဥိၥတညဴပုဂၢိဳလ္ (မက်ဥ္းမက်ယ္ကုိ နွစ္သက္သူ)၊
အက်ယ္ကုိနွစ္သက္သူ (ေနယ်ပုဂၢိဳလ္)
ဆိုျပီး ေ၀ေနယ် သံုးမ်ိဳးသံုးစား ရွိပါတယ္။
ကမၼ႒ာန္းမွာလဲ အရာခပ္သိမ္းမွာ အလုိရွိအပ္တဲ့ သဗၺတၳကကမၼ႒ာန္း၊
အျမဲေဆာင္ထားအပ္တဲ့ ပါရိဟာရိယကမၼ႒ာန္းဆိုျပီး
(၂)မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ေမတၱာဘာ၀နာပြားမ်ားျခင္း၊ မရဏာႏုႆတိ ပြားမ်ားျခင္း၊
အသုဘသညာတို႕ကုိ သဗၺတၳကကမၼ႒ာန္းလုိ႕ ေခၚပါတယ္။
ဗုဒၶါနုႆတိကုိလဲ သဗၺတၳကကမၼ႒ာန္းလို႕ ဆိုသင့္ပါတယ္။
ကမၼ႒ာန္း(၄၀)မွာ ေယာဂီရဲ႕စရုိက္နဲ႕ေလ်ာ္တဲ့ ကမၼ႒ာန္းဆုိတာ ရွိပါတယ္။
ဒီေတာ့ မိမိစရုိက္ကုိ သိရွိေ၀ဖန္နိုင္ဖို႕ စရိုက္(၆)ပါးကို ျပဆုိပါ့မယ္။
ရာဂစရုိက္ (ရာဂထူေျပာျခင္း)၊
ေဒါသစရိုက္ (ေဒါသမ်ားျခင္း)၊
ေမာဟစရိုက္ (ေမာဟအားၾကီးျခင္း)၊
သဒၶါစရိုက္ (သဒၶါအားေကာင္းျခင္း)၊
ဗုဒၶိစရိုက္ (ပညာအားေကာင္းျခင္း)၊
၀ိတက္စရုိက္ (ၾကံစည္သံုးသပ္မွဳ႕မ်ားျခင္း)
ဆုိျပီး စရိုက္(၆)ပါး ရွိပါတယ္။
ရာဂမ်ားတဲ့သူေတြက အသုဘကမၼ႒ာန္း၊ ကာယဂတာသတိ (ဆံပင္အစရွိတဲ့
ကုိယ္ခႏၶာမွာျဖစ္တဲ့ သတိ) ကမၼ႒ာန္းတို႕ကို ပြားမ်ားရပါမယ္။
ေဒါသအားၾကီးတဲ့သူေတြက ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ
ဥေပကၡာဆိုတဲ့ ေလးပါးနဲ႕၊ ညိဳ ေရႊ နီ ျဖဴ ေလးပါးေသာအဆင္းဆိုတဲ့
ကသိုဏ္းေလးပါးတို႕ကို ပြားမ်ားရပါမယ္။
ေမာဟထူေျပာတဲ့သူေတြ၊ ၀ိတက္ထူေျပာတဲ့သူေတြက အာနာပါနကို
ပြားမ်ားရပါမယ္။
သဒၶါအားေကာင္းတဲ့သူေတြက ဗုဒၶါနုႆတိအစရွိတဲ့ (၆)ပါးေသာ
အနုႆတိေတြကို ပြားမ်ားရပါမယ္။
ဗုဒၶိစရုိက္အားေကာင္းတဲ့သူေတြက မရဏာႏုႆတိ၊ ဥပသမာႏုႆတိ၊
အာဟာရတို႕မွာ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ဆိုတဲ့ အမွတ္သညာ၊ ဓာတ္ေလးပါးကို
ပုိင္းျခားျခင္းတို႕ကို ပြားမ်ားရပါမယ္။
က်န္တဲ့ကမၼ႒ာန္းေတြကေတာ့ ဘယ္စရုိက္နဲ႕မဆို သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။
ဒီသမထကမၼ႒ာန္း(၄၀)ကို မိမိတို႕မိမိတို႕စရုိက္နဲ႕ ကိုက္ညီတာကုိ
ပြားမ်ားနုိင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမိမိစရုိက္နဲ႕ ေလ်ာ္တဲ့ကမၼ႒ာန္းေတြဟာ
မိမိအျမဲအားထုတ္ျပီး ေဆာင္ထားအပ္ပါတယ္။ အထက္ျဖစ္တဲ့ ဘာ၀နာ
မဂ္ဖုိလ္တို႕ကို ရရွိနိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ပါရိဟာရိယ
ကမၼ႒ာန္းလုိ႕ ေခၚပါတယ္။
ဒီကမၼ႒ာန္းေတြအေပၚမွာ ရွဳ႕မွတ္ျပီးရလာတဲ့ သမာဓိအားအေပၚမွာ
အေျချပဳျပီး ရုပ္တရားနာမ္တရားေတြကုိ ၀ိပႆနာတင္ရွဳ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
စ်ာန္တရားအတြက္ သမာဓိဟာ ပဓာနက်ပါတယ္။ မဂ္တရားအတြက္
၀ိပႆနာဥာဏ္ဟာ အခရာပါပဲ။
ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ အာနာပါနဆိုတဲ့ ထြက္သက္၀င္သက္တုိ႕ကုိ
ရွဳ႕မွတ္ေနတဲ့အခါမွာ စိတ္ကို တည္ၾကည္ေနေအာင္ ၾကိဳးစားရွဳ႕မွတ္ပါ။
နာေခါင္းနွစ္ဖက္ကုိ ေလတိုးသြားတာေလးကို သိေပးပါ။
သမာဓိရလာတာနဲ႕အမွ် အလုိလို သိပါလိမ့္မယ္။
၀င္ေလေလး ေအးကနဲျဖစ္သြားတာလဲ သိပါလိမ့္မယ္။
ထြက္ေလေလး ေႏြးကနဲျဖစ္သြားတာလဲ သိပါလိမ့္မယ္။
ခႏၶျဖစ္စဥ္ကို လက္ေတြ႕သိျမင္ေအာင္ ရွဳ႕ပြားျခင္းကို
၀ိပႆနာနာရွဳ႕တယ္လို႕ ေခၚပါတယ္။
ခႏၶာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနမွဳ႕ကို ျမင္တဲ့ဥာဏ္ကုိ ၀ိပႆနာဥာဏ္လို႕ ေခၚပါတယ္။
၀ိိပႆနာဥာဏ္ရင့္သန္လာရင္ ၀ိပႆနာဥာဏ္ရဲ႕ ေက်းဇူးျပဳမွဳ႕ေၾကာင့္
မဂ္ဥာဏ္ၾကီးကို ရရွိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အရွဳ႕ခံတရား ခႏၶာ(၅)ပါးရွိပါတယ္။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့
ရူပကၡႏၶာ၊ ေ၀ဒနကၡႏၶာ၊ သညကၡႏၶာ၊ သခၤါရကၡႏၶာ၊ ၀ိညာဏႏၶာ။
၁။ ရူပကၡႏၶာဆိုတာ - ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္ေသာ
သေဘာအစု ျဖစ္ပ်က္မွဳ႕။
၂။ ေ၀ဒနကၡႏၶာဆိုတာ - ခံစားတတ္ေသာ သေဘာအစု ျဖစ္ပ်က္မွဳ႕။
၃။ သညကၡႏၶာဆိုတာ - မွတ္သားတတ္ေသာ သေဘာအစု ျဖစ္ပ်က္မွဳ႕။
၄။ သခၤါရကၡႏၶာဆုိတာ - ျပဳျပင္ေစ့ေဆာ္တတ္ေသာ
သေဘာအစု ျဖစ္ပ်က္မွဳ႕၊။
၅။ ၀ိညာဏကၡႏၶာဆိုတာ - သိတတ္ေသာ သေဘာအစု ျဖစ္ပ်က္မွဳ႕။
(လကၤာ) ေဖာက္ျပန္၊ ခံစား၊ မွတ္သား၊ ျပဳျပင္၊ သိ၀ိညာဏ္၊ ငါးအင္ခႏၶာမွတ္။
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရား မဂၢင္ရွစ္ပါး ရွိပါတယ္။
အရွဳ႕ဥာဏ္တရားလုိ႕ ေခၚပါတယ္။ သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸ၊
(ပညာမဂၢင္နွစ္ပါး)
သမၼာ၀ါယမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိ(သမာဓိမဂၢင္သံုးပါး) ။
ဒီငါးပါးကို ေလာကီမဂၢင္ငါးပါးလုိ႕ ေခၚပါတယ္။
ဒီငါးပါးမွာ သမၼာ၀ါစာ၊ သမၼာကမၼ ႏၱ၊ သမၼာအာဇီ၀(သီလမဂၢင္သံုးပါး) ကို
ထည့္ေပါင္းျပီး ေပါင္းရွစ္ပါးကုိေတာ့ ေလာကုတၱရာ
မဂၢင္ရွစ္ပါးလို႕ ေခၚပါတယ္။
မိမိတို႕တရားရွဳ႕မွတ္ေသာအခါ ေလာကီမဂၢင္ငါးပါးျဖင့္
ရွဳ႕မွတ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသာတာပန္ျဖစ္လာမွ မဂၢင္ရွစ္ပါးလံုး ျပည့္မွဳ႕ကို
ရရွိပါတယ္။ မဂၢင္ရွစ္ပါးလံုး ျပည့္မွဳ႕ကို ရရွိဖုိ႕ဆိုတာ ၀ိပႆနာဥာဏ္ကုိ
ရရွိဖို႕ အရင္ဆံုး လိုအပ္ပါတယ္။
မျပီးဆံုးေသးပါ။ ဆက္ေရးပါဦးမည္။
BY-ASHIN SUMANGALA
